Δευτέρα 16 Μαΐου 2016

Παίζοντας με τα παιδιά

Πέτρος Ρούμπος, Τα παιδιά φτιάχνουν δρόμους



Σήμερα ήταν βαρετή μέρα, δεν είχα με κανέναν να παίξω, γι’ αυτό είπα να πάω μια βόλτα στο βουνό.
Καθώς ανέβαινα αντίκρισα πολλά παιδιά να δουλεύουν και να φτιάχνουν δρόμους. Προσφέρθηκα να βοηθήσω.
Γνωρίστηκα με τα παιδιά και ήταν πολύ ευγενικά. Ο Φάνης, ο Μαθιός, ο Κωστάκης, ο Αντρέας, ο Πάνος, ο Σπύρος, ο Γιώργος, ο Δήμος, ο Δημητράκης και ο τελευταίος, λίγο χοντρούλης πρέπει να ήταν, α! ο Φουντούλης! Γίναμε καλοί φίλοι.
Μόλις τελειώσαμε τον δρόμο και επιστρέψαμε στην κοινότητα των παιδιών, σκέφτηκα να παίξουμε ένα παιχνίδι.
-Ποιο παιχνίδι; είπε ο Φάνης.
-Παντομίμα, απάντησα. Ξέρετε να παίζετε, έτσι;
-Ξέρουμε! φώναξε ο Φάνης.
-Πρώτη εγώ!, είπα και ξεκίνησα να κάνω κινήσεις.
-Το ξέρω!, είπε ο Φουντούλης. Είναι άλογο!
-Σωστά!
Και τότε τοκ τοκ ακούστηκε η πόρτα της καλύβας. Ήταν η Αφρόδω με τον Λάμπρο. Είπαν ότι είδαν φως και ήρθαν στην παρέα μας.
Κάποια στιγμή βράδιασε κι έπρεπε να φύγω από το βουνό. Τα παιδιά προσφέρθηκαν να με συνοδεύσουν μέχρι το τέλος του βουνού. Αποχαιρετιστήκαμε και τους υποσχέθηκα ότι θα ξαναπάω.

Κατερίνα Γ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: