Τι σημαίνει "σχολείο";

Είδα την Πέμπτη ένα εκπληκτικό βίντεο από το Δημοτικό Σχολείο Ταυρωνίτη Χανίων, μία ταινία αφιερωμένη στην Παιδαγωγική του Σελεστέν Φρενέ μέσα από την πράξη μιας Δ’ τάξης 19 μαθητών/τριων ενός δημόσιου ελληνικού σχολείου του 2022. Η ταινία μικρού μήκους «Τι θα πει σχολείο» γυρίστηκε με την εποπτεία και υποστήριξη του Φεστιβάλ του Κινηματογράφου Χανίων στο πλαίσιο των δράσεων cineΜαθήματα και CR.E.DOC. Υπεύθυνη εκπαιδευτικός εκείνης της δημιουργικής Δ' τάξης τότε, η κυρία Φωτεινή Δημοπούλου, στην οποία αξίζουν θερμά συγχαρητήρια για τη δυναμική της υποστήριξη όλου αυτού.

Συγκινήθηκα από τη δύναμη προτροπής που εξέπεμπε το βίντεο και σκέφτηκα ότι υπάρχει ελπίδα. 

Την Παρασκευή το πρωί, στο πλαίσιο απολογισμού της εβδομάδας (τι κάναμε, τι δεν κάναμε κυρίως, τι ολοκληρώσαμε και τι εκκρεμότητες έμειναν δηλαδή) είπα στα παιδιά πως θα χαιρόμουν αφάνταστα να δω μαζί τους μια μικρού μήκους ταινία για το τι θα πει σχολείο. 

"Μα πριν τη δούμε την ταινία... Τι σημαίνει για εσάς σχολείο;" ρώτησα. 

Κάποια βλέμματα έπεσαν στη μακέτα του Ταρακουνημένου που έχουμε πάντα στην τάξη. Κάποιες φωνές βιάστηκαν να σπάσουν τον σιωπηλό χρόνο σκέψης. 

"Όχι έτσι! Γράψτε μου, σας παρακαλώ, μια παράγραφο."

"Τώρα;"

"Τώρα!" 

"Να γράψω και ένα χαϊκού;" 

"Φυσικά!" 

Κι έγραψαν με χαρά! Τα κείμενα όλα διαβάστηκαν στην τάξη. 

 

Το κείμενο αυτό είναι φιλοξενούμενης μαθήτριας της ΣΤ η οποία θέλησε να συμμετάσχει

Κι έπειτα πρόβαλα την ταινία μικρού μήκους. Στο τέλος της ήμασταν αρκετοί οι συγκινημένοι. 

 

"Τώρα... θα βάλω μια χαρτοταινία κάτω. Στο ένα της άκρο θα γράψω τη λέξη ΚΟΝΤΑ και στο άλλο της ΜΑΚΡΙΑ. Θα ήθελα να σταθείτε πάνω στη χαρτοταινία δηλώνοντας με τη θέση σας αν θεωρείτε ότι είμαστε κοντά σ' αυτό το σχολείο που είδαμε ή μακριά.".

 

 

Και στάθηκαν... καλύπτοντας ΟΛΟ το μήκος! 😂

 

"Εξηγηθείτε!", ζήτησα. 

"Δεν έχουμε κάνει ραδιόφωνο..."

"Σωστά. Δεν έχω ασχοληθεί ποτέ και είναι το μόνο από αυτά που δεν έχω ασχοληθεί ακόμα."

"Και δεν έχουμε και υπεύθυνο πίνακα."

"...Μάλιστα." 

"Ελεύθερο κείμενο... δεν έχουμε.", είπαν.

"Και τα μικρά σας βιβλία τι είναι;", απάντησα χαμογελώντας.  

"Αχ, ναι!"... 

"Δεν έχουμε όμως φτιάξει με πλαστελίνη αυτά για την Ιστορία...". 

"Με μακέτες ξεκινήσαμε το πρώτο τρίμηνο. Θυμάστε; Μάλιστα σου είχα προτείνει και κάποιες διορθώσεις ακριβώς για τον Παρθενώνα. Όμως μου θύμωσες και δεν τις έκανες ποτέ...".

"...(γέλια)" 

"Ούτε εφημερίδα έχουμε!", είπαν. 

"Συμφωνώ. Δεν έχουμε κάποιο έντυπο. Έχουμε ιστολόγιο τάξης και δύο padlet."

Δάσκαλέ μου, έχουμε δουλειά ακόμα. 😀 Πάντα θα έχουμε. Και πάντα θα την κάνουμε "εντίμως και ευσυνειδήτως" όπως ορκιστήκαμε κάποτε.